یکی از جملات کلیشه که عشاق به هم می گویند:
"کاش زودتر پیدات می کردم."
وقتی یک کتاب خوب می خوانی.
کاش زودتر این کتاب رو می خوندم.
وقتی از زندگی درسی می گیری.
کاش زودتر به این نتیجه می رسیدم.
وقتی دوستی به تو خیانت می کند.
کاش زودتر می شناختمش.
وقتی به جای زیبایی سفر می کنی.
کاش زودتر می اومدم اینجا.
چقدر زودتر؟ خداییش چقدر زودتر عاشق یارو می شدی یا فلان کتاب رو می خودنی یا به فلان نتیجه می رسیدی خوب بود؟
شش ماه؟ دو سال؟ پنج سال؟ ده سال؟ بیست سال؟
فکر کن الان همونقدر زودتر هست. چی کار می کردی؟
همون کار رو بکن.
الان چی کار باید بکنی که فردا، دو هفته بعد یا دو ماه بعد نگی کاش زودتر...
منظورم برنامه ریزی استراتژیک و این چیزها نیست. منظورم فکر کردن ساده است. در بدن انسان عضوی وجود دارد به نام مغز که این عضو به ما کمک می کند که فکر کنیم. موقع رانندگی نمی شود فکر کرد. توی توالت زمان مناسبی برای فکر کردن در این زمینه نیست. موقع غذا خوردن و تلویزیون تماشا کردن هم همینطور. برای فکر کردن به منظور جلوگیری از "کاش زودترهای" آینده باید کارهای دیگر را تعطیل کنیم. جایی با خومان خلوت کنیم و فقط به جواب این سؤال فکر کنیم:
"امروز چی کار باید بکنم که ... بعد نگم کاش زودتر...؟"
مطالب مرتبط:
روشهای ساده کاهش درد کاش زودتر
No comments:
Post a Comment