هر چه کمتر باشد شانس پذیرفته شدن شما بیشتر است

چند ماه پیش توی روزنامه ذابیتنصبغاعثصقه  یک آگهی استخدام برای جذب جوانهای خلاق و صاحب ایده دیدم. با وجود اینکه دنبال کار نمی گشتم ولی چون اولین باری بود که همچین آگهی استخدامی می دیدم به هیجان آمدم و چند خط خلاقانه به عنوان یک رزومه غیر عادی و خلاقانه برای صاحب آگهی ارسال کردم. چند ساعت بعد خانمی زنگ زد و برای فردای آن روز قرار مصاحبه گذاشت. از جلسه مصاحبه موارد زیر یادم مانده است:

• من وقتی وارد شدم خانم منشی داشت پشت میزش نهار می خورد و وقتی با من حرف زد مقداری از غذای توی دهنش به طرف من پرت شد.
• فرم مصاحبه سه صفحه ای. شامل نام و نام خانوادگی، کد ملی، نام سه معرف، گروه خون، سوابق کاری و هر چیز خلاقانه ای که توی همه فرم های مصاحبه دیگر می توان یافت.
• جلوی میزان حقوق درخواستی این پرانتز اضافه شده بود: (هر چه کمتر باشد شانس پذیرفته شدن شما بیشتر است.)
• رزومه ای که من ارسال کرده بودم زیر دست مصاحبه کننده نبود.
• مصاحبه کننده اول، من را به مصاحبه دوم با مدیرعامل دعوت کرد.
• مدیر عامل که آدم با تجربه ای بود با دقت به حرفهای من گوش کرد.
• مدیرعامل گفت دنبال جوانهای خلاقی هستند که درون سازمان بگردند و راه حلهای خلاقانه بدهند.
• مدیر عامل به من گفت که با کمتر از حقوق درخواستی من می توانند آدمهای بهتری را پیدا کنند.
• ما خیلی دوستانه لبخند زدیم و خداحافظی کردیم.

خیلی ها فکر می کنند که خلاقیت برعکس ورزش است. مثلا همین ورزش بدنسازی را در نظر بگیرید. شما کسی را تا حالا دیده اید که بر این باور باشد که بعضی آدمها بدنساز به دنیا می آیند؟ آدمهایی که من می شناسم فکر می کنند آدم بدنساز می شود یا بدنسازی می کند ولی کسی بدنساز به دنیا نمی آید. بدنسازی یعنی ورزش دادن، تقویت و رشد عضلات بدن البته به همراه مصرف یک سری پودر و قرص و آمپول به میزان دلخواه. تا حالا شنیده اید مادری بگوید بچه من شبیه بدنساز هاست؟ یا بچه من خیلی خلاق است؟ ( این را حتما شنیده اید ولی خوب این قضیه اش فرق می کند. مادرها خیلی چیزها درباره بچه شان می گویند.) مادرها معمولا می گویند بچه من خیلی باهوش است. اصلا چرا مدرسه خلاقیت نداریم ولی مدرسه تیزهوشان داریم؟ چون خلاقیت را کاریش نمی شود کرد. خلاقیت یا هست یا نیست. مثل قد یا مثل رنگ چشم. (بله بعضی جوانهای خلاق اینها را هم تغییر می دهند.)

نمونه یک جوان خلاق

بعضی ها در نقطه مقابل، فکر می کنند که خلاقیت هم یک عضله دارد که باید پرورش داده شود. اگر روزی در جایی تابلوی یک باشگاه پرورش عضله خلاقیت زیر نظر "سازمان ملی پرورش استعدادهای بالقوه" دیدید تعجب نکنید. ولی تا آن روز فرا برسد و یک کارآفرین خلاق جنین باشگاهی تاسیس کند، من سعی می کنم این باشگاه را برای شما توصیف کنم:

 این باشگاه هم مثل باشگاههای پرورش اندام از قسمتهای مختلفی شامل یک سالن بزرگ، یک کافه تریا، رختکن و دوش تشکیل شده است.

بعد از عوض کردن لباس و پوشیدن لباس مناسب سالن خلاقیت، هر جوان خلاقی (این باشگاه فقط مناسب جوانها است) زیر نظر یک مربی خلاقیت و یک مربی تغذیه  به پرورش عضله خلاقیتش می پردازد. دو فعالیت ساده در این زمینه انجام می شود:

1. در هر زمینه که جوان خلاق می خواهد خلاقیت به خرج دهد او باید حداقل سه ایده به تعداد ایده های جلسه قبلیش اضافه کند. این فعالیت در ابتدای کار باعث گرفتگی و شاید درد شدید عضله خلاقیت می شود. میزان مصرف کالری در جلسات مختلف فرق می کند و مربی تغذیه به تناسب هر جلسه، جوان را به خرید خوردنی و نوشیدنی از کافه تریا هدایت می کند.
2. تا جلسه بعد جوان خلاق بعضی از ایده هایش را باید عملی کند و در جلسه بعد اشتباهاتش را برای خنده و سرگرمی اعضای باشگاه تعریف کند. اگر هم کاری نکرده باشد جوانهای خلاق دیگر با الفاظی مثل گشاد و غیر خلاق یا خلاق گشاد و با لحنی نسبتا توهین آمیز، مسخره اش می کنند.

بدیهی است که بعد از مدت کوتاهی برای خلاقتر شدن اینگونه باشگاهها، سازمان فوق الذکر به مربیانی که آزمون تستی مربیگری خلاقیت را بگذرانند کارت مربیگری می دهد. جوانهایی هم که در این باشگاهها عضله خلاقیتشان را پرورش می دهند پس از گذراندن موفق هر مرحله  یک کمربند با رنگ تیره تر دریافت می کنند. به جوانانی که کمربند مشکی خلاقیت را می گیرند کارت خلاقیت داده می شود.

البته همه باشگاههای خلاقیت پس از یک دوره سه ساله با برگزاری اولین کنفرانس بین المللی خلاقیت در محل  برگزاری همایش های بین المللی "سازمان علمی سازی فعالیتهای عملی" و به دنبال آن افتتاح اولین "دوره کارشناسی ارشد خلاقیت" در دانشگاه آزاد و چند دانشگاه سراسری منتخب، تعطیل می شوند. آموزشگاههای کنکور خلاقیت بلافاصله شکل می گیرند و تعداد زیادی بیل بورد با عکس انیشتین به آنها اختصاص می یابد. یک بانک و بیمه به نام بانک و بیمه خلاقیت تاسیس می شود و چند تا رستوران هم اسم خود را به خلاقیت تغییر می دهند.

چند سال بعد در روزنامه ذابیتنصبغاعثصقه  آگهی های استخدام متعددی برای جذب جوانان دارای مدرک کارشناسی ارشد به بالای خلاقیت به وفور به چشم می خورد. یکی از نمایندگان مجلس هم از رشد بیکاری  جوانان خلاق ابراز نگرانی می کند. فرار خلاق ها پدیده اجتماعی بعدی است. بعضی از روشنفکرها هم خلاقیت را به عنوان یک پدیده وارداتی غربی که همسو با نیازهای جامعه ما نبوده است متهم می کنند. "مرکز مطالعات خلاقیت ایرانی" الگویی برای خلاقیت ملی جستجو می کند. کتابی برای رژیم غذایی مادرانی که می خواهند فرزند خلاق بدنیا بیاورند ترجمه و منتشر می شود. فیلمی با عنوان "شانس خوشبختی" ساخته می شود که با نام "خوشبختی خلاقانه" به روی پرده می رود. تبلیغات این فیلم که دو جوان خلاق با دماغ عملکرده و عینک آفتابی را کنار یک بی ام و نشان می دهد، فروش موفقی را برای فیلم تضمین می کند. یکسال بعد یک سازمان جهانی وابسته به سازمان ملل کشور ما را به عنوان خلاقترین کشور جهان رتبه بندی می کند. ما به هدف ملی خود می رسیم.

مطالب مرتبط بعدی:
نقد فیلم خوشبختی خلاقانه