می خواهد زندگیش را تغییر دهد
می خواهد شادتر زندگی کند
می خواهد درآمد بیشتری داشته باشد
از من می پرسد:
"من به درد چه کاری می خورم؟"
من واقعا جواب این سؤال را نمی دانم. همین را به عنوان جواب می گویم.
همین سؤال را از گوگل می پرسم.
418000 نتیجه
نقل قولی از یک مربی فوتبال.
چند جمله شاعرانه مثل "بعد از تو به درد خودم هم نمی خورم."
و یک سری خزعبل دیگر
سؤال را کمی عوض می کنم.
"چه کاری به درد من می خورد؟"
باز گوگل
2370000 نتیجه
جوابها فرق دارند مثلا:
"کار به چه درد می خورد؟"
سؤال را باز هم عوض می کنم
"چه کاری می شود کرد؟"
33600000 نتیجه
جوابهایی مثل
"با جین کهنه چه کار می شود کرد؟" یا " با اینترنت یک گیگابیتی چه کار می شود کرد؟"
جین کهنه
سؤال را باز هم عوض می کنم
"به کجای این شب تیره بیاویزم قبای ژنده خود را؟"
6350 نتیجه
فقط شعر
گوگل را می بندم.
چه جالب من هم امشب از طریق همین سرج به این مطل رسیدم!!!
ReplyDeleteشما بالاخره فهمیدی به چه دردی می خورید؟
آدم بیکار به هیچ دردی نمی خوره . آدمی که وقتش رو توی اینترنت می گذرونه و با نوشتن و جست جوهای بی فایده و چت کردن و چرت و پرت نوشتن وقتش رو تلف می کنه ، یه آدم بی خاصیت و بی مصرفه که تاریخش خیلی وقته تموم شده . همچین آدمی حتی لیاقت یه مرگ درست حسابی رو هم نداره . همچین آدمی اگه تلف بشه بر اثر یه حادثه ، خیلی بهتر از اینه که خودکشی کنه چون حتی جرات اون کار رو هم نداره . بهتره که بر اثر یه حادثه تلف بشه . اگه نگاهی به دور و بر بندازم می تونم هزاران نفر رو با این توصیفات ببینم که هر کدوم اگه از امروز تصمیم بگیرند که دیگه نباشند ، دنیا جای بهتری میشه . منابع آب و غذایی زمین برای یه مشت بی مصرف هدر نمی ره . آمار جرم و جنایت از روی بی انگیزه گی و بیکاری پایین میاد و دنیا جای بهتری میشه .
ReplyDeleteآدم های بی مصرف لایق زندگی نیستند اونها فقط منابع زمین رو مصرف می کنند و هدر میدن بدون اینکه تولیدی داشته باشند . آدم هایی که صبح از خواب بیدار می شن توی اینترنت دور می زنند چند تا جستجوی بی فایده توی نت می کنند ، چت می کنند و چرت می نویسند ، بعدش ناهار می خورند ، بعد دوباره چت می کنند یه سر میرن بیرون توی پارک با دوستاشون چرت پرت تعریف می کنند ، بر می گردن خونه شام می خورند و تا فردا دوباره روز از نو . همون کارهای دیروز
اینها انگل هستند . فقط دارند منابع رو هدر میدن . باید کشته بشن ، مگر اینکه تصمیم بگیرن برای جامعه مفید باشند، در اون صورت کشته نمی شن. فکر کنند درس بخونند ، حمایت بشن ، وارد عرصه تولید بشن ، تولید کنند ، پول بگیرن ، پس انداز کنند یا خرج کنند ، پیشرفت می کنند ، بعد معنی زندگی رو درک کنند .
کاش دوباره اشخاصی با روح کاریزماتیک هیتلر و موسولینی ظهور می کردند. هیچ کسی نمی تونه انکار کنه که توی دوره موسولینی ، ایتالیا چقدر پیشرفت کرد یا توی دوره هیتلر آلمان قطب صنعت اروپا شد . همه نتیجه یک پیشوای کاریزما بود .